بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۸۶: حیرت دمد از شوخی گل کردن رازم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حیرت دمد از شوخی گل کردن رازم در آینه جوهر شکند نغمهٔ سازم چون غنچه سر زانوی تسلیم که دارم صد جبهه به خون می تپد از وضع نیازم وسعتگر انداز تغافل چه فسون داشت بر روی دو عالم مژه کردند فرازم زان پیش که آیینه شود طعمهٔ زنگار بگذار که چندی به خیال تو بنازم زین عرصهٔ شطرنج جنون تازی هوشست چیزی نتوان برد اگر رنگ نبازم تا سجده به همواری خاکم نرساند دارد گره ابروی محراب نمازم خواب عدم افسانهٔ تعبیر ندارد آیینهٔ خاکم چه حقیقت چه مجازم آزادی من عرض گرفتاری شوقیست چون دیدهٔ حیرت زدگان عقدهٔ بازم چون شعله که آخر به دل داغ نشیند در نقش قدم ریخت هجوم تک و تازم زبن بیش غبارم تپش شوق نگیرد چون اشک به صد بوته دویده ست گدازم شبنم ز هوا تا چقدر گرد نشاند عمریست ز خود می روم و آبله سازم بیدل امل اندیشی ام از عجزرسایی ست واماندگی افکند به این راه درازم بیدل دهلوی