بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۷۹: ز بس ضعیف مزاج جهان تدبیرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز بس ضعیف مزاج جهان تدبیرم چو صبح تا نفس از دل به لب رسد پیرم هنوز جلوهٔ من در فضای بیرنگیست خیالم و به نگه کرده اند زنجیرم کسی به هستی موهوم من چه پردازد که همچو خواب فراموش ننگ تعبیرم ز فرق تا به قدم حیرتم نمی دانم گشوده اند به روی که چشم تصویرم چو اخگرم به گره نیست غیر خاکستر تبم اگر شکند سر به سر تباشیرم چه نغمه داشت نی تیر او که در طلبش چو رنگ می رود از خویش خون نخجیرم سیاه بخت محبت بهارها دارد به هند نازفروش سوادکشمیرم نگاه دیدهٔ آهوست وحشتی که مراست به روز هم نتوان کرد قطع شبگیرم چو جاده رنگ بنای مرا شکستی نیست به خشت نقش قدم کرده اند تعمیرم مپرس ز آتش شوق که داغم ای ناصح که چون سپند مبادا به ناله درگیرم من آن ستمزده طفلم که مادر ایام به جام دیدهٔ قربانی افکند شیرم چنان به ضعف عنان رفته ازکفم بیدل که من ز خویش روم گر کشند تصویرم بیدل دهلوی