بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۷۶: نی سر تعمیر دل دارم نه تن میپرورم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نی سر تعمیر دل دارم نه تن می پرورم مشت خاکی را به ذوق خون شدن می پرورم با نگاه دیدهٔ قربانیانم توأمی است بی نفس عمری ست خود را درکفن می پرورم صبر دارم تا کجا آتش به فریادم رسد تخم نومیدی سپندم سوختن می پرورم سایه وار آسودگیهایم همان آوارگی ست تیره روزم شام غربت در وطن می پرورم پیرم و شرمم نمی آید ز افسون امل عبرتی در سایهٔ نخل کهن می پرورم بسته ام دل را به یاد چین گیسوی کسی در دماغ نافه ای فکر ختن می پرورم اختیار گوشهٔ خاموشیم بیهوده نیست قدردان معنی ام ربط سخن می پرورم بی تماشایی نمی باشد تعلق زار جسم در قفس زین مشت پرگل در چمن می پرورم اشک مجنون آبیار انتظار عبرتی ست می دمد لیلی نهالی را که من می پرورم بیدل این رنگی که عریانی ز سازش کم نبود در قیاس ناز آن گل پیرهن می پرورم بیدل دهلوی