بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۳۷: به هوس چون پر طاووس چمنها دارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به هوس چون پر طاووس چمنها دارم داغ صد رنگ خیالم چقدر بیکارم بلبل من به نفس شور بهاری دارد می توان غنچه صفت چیدگل از منقارم معنی موی میان تو خیالم نشکافت عمرها شد چو صدا درگره این تارم قید احباب به راهم نکشد دام فریب خار پا تیزتر از شعله کشد رفتارم ناله ها گرد پرافشانی اجزای منند تا بدانی که ز هستی چقدر بیزارم جسم خاکی گره رشته پروازم نیست ناله ای صرف نیستان تأمل دارم عدم آماده تر ازکاغذ آتش زده ام شرری چند به خاکستر خود می بارم سوختن چون پر پروانه ام انجام وفاست بر رگ شمع تنیده است نفس زنارم موی چینی به توانایی من می خندد چه خیالست به این ضعف صدا بردارم چند چون شمع عرق ریز نمو باید پست کاش این برق حیا آب کند یکبارم از تنک مایگی طاقت اظهار مپرس اشکم اما نفتاده ست به مژگان کارم بیدل از حادثه کارم به تپیدن نکشد موج رنگم نرسانید شکست آزارم بیدل دهلوی