بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۳۴: هیهات تا که از نظرم رفت دلبرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هیهات تا که از نظرم رفت دلبرم من خاک ره به سر چه کنم خاک بر سرم پوشید چشم از دو جهان گرد رفتنش آیینه نقش پاست به هر سو که بنگرم بیمار یأس بر که برد شکوهٔ الم داغم ز ناله ای که تهی کرد بسترم زبن عاجزی کسی چه به حالم نظر کند سوزن به دیده می شکند جسم لاغرم فریاد من ز شمع به گوش که می رسد هر چند بال ناله کشم رنگ بی پرم گرمی در آتش تب و تابم نفس گداخت خاکستری مگر بکشد در ته پرم جیب ملامتم زتظلم بهانه جوست مژگان به هر که باز کنم سینه می درم در دامنی که دست زنم از ادب شلم بر وعده ای که گوش نهم از حیا کرم اکنون کجاست حوصله و کو امید عیش می پیش ازبن نبود که کم شد ز ساغرم ای کاش در عدم به سراغم رضا دهند تا من بدان جهان دوم و بازش آورم بر فرق بیکسم که نهد دست داغ دل در ماتمم که گریه کند دیدهٔ ترم بیدل کجا روم ز که پرسم مقام یار آواره قاصد نفسم نامه می برم بیدل دهلوی