بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۱۸: سحر کیفیت دیدار از ایینه پرسیدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحر کیفیت دیدار از ایینه پرسیدم به حیرت رفت چندانی که من هم محو گر دیدم به ذوق وحشتی از خود تهی کردم جهانی را جنون چندین نیستان کاشت تا یک ناله دزدیدم به عریانی خیالم ناز چندین پیرهن دارد سواد فقر پرورده ست یکسر در شب عیدم ز افسون نفس بر خود نبستم تهمت هستی شعاعی رشته پیدا کرد بر خورشید پیچیدم ندامت در خور گل کردن آگاهی است اینجا کف افسوس گردید آنقدر چشمی که مالیدم نی این محفلم از ساز عیش من چه می پرسی به صد حسرت لبی وا کردم اما ناله خندیدم به شوخی گردشی از چشم تصویرم نمی آید که من در خانهٔ نقاش پیش از رنگ گردیدم ز آتش گل نکرد افسانهٔ یأس سپند من تپیدن با دلم حرف وداعی داشت نالیدم نه آهنگی است نی سازم نه انجامی نه آغازم به فهم خویش می نازم نمی دانم چه فهمیدم اگر خود را تو می دانم و گر غیر تو می خوانم به حکم عجز حیرانم چه تحقیق و چه تقلیدم چراغ حسرت دیدار خاموشی نمی داند تحیر ناله بود اما من بیهوش نشنیدم ندانم سایهٔ سرو روان کیستم بیدل به رنگی رفته ام از خود که پنداری خرامیدم بیدل دهلوی