بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۵۳: ز دست عافیت داغم سپند یأس پروردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز دست عافیت داغم سپند یأس پروردم به این آتش که من دارم مگر آتش کند سردم اسیر ششدر و تدبیر آزادی جنونست این چو طاس نرد هر نقشی که آوردم نیاوردم چو شبنم شرم پیدایی ست آثار سراغ من عرق چندان که می بالد بلندی می کند گردم چو اوراق خزان بی اعتبارم خوانده اند اما جهانی رنگ سیلی خورده است از چهرهٔ زردم در آن مکتب که استغنا عیار معنی ام گیرد کلاه جم بنازد بر شکست گوشهٔ فردم ز خویشم می برد یاد خرام او به آن مستی که گل پیمانه گرداند اگر چون رنگ برگردم ز عریانی درین میدان ندارم ننگ رسوایی شکوه جوهر تیغم خط پیشانی مردم وفایم خجلت ناقدردانی برنمی دارد اگر بر آبله پا می نهم دل می کند دردم نی ام بیدل خجالت مایهٔ ننگ تهی دستی چو مضمون در خیال هر که می آیم ره آوردم بیدل دهلوی