بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۳۰: کی در قفس و دام هوا و هوس افتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی در قفس و دام هوا و هوس افتم آن شعله نی ام من که به هر خار و خس افتم در قطره ام انداز محیطست پر افشان حیف است کز افسون گهر در قفس افتم از بی نفسی کم نشود ربط خروشم در قافلهٔ حیرت اگر چون جرس افتم بیقدر نی ام گر به چمن سازی تسلیم در خاک به رنگ ثمر پیش رس افتم رسوایی عاشق به ره یار بهشتی است ای کاش درین کوچه به چنگ عسس افتم اندیشهٔ تغییر وفا هوش گداز است ترسم که رود عشق و به دام هوس افتم چون شانه به این سعی نگون درخم زلفت چندان که قدم پیش نهم باز پس افتم از بس که دو تا گشته ام از بار ضعیفی خلخال شمارد چو به پای مگس افتم فریاد نفس سوختگان عجز نگاهیست ای وای که دور از تو به یک ناله رس افتم چون صبح اگر دم زنم از جرات هستی از شرم شوم آب و به فکر نفس افتم سر تا قدمم نیست به جز قطرهٔ اشکی عالم همه یارست به پای چه کس افتم طاووس ز نقش پر خود دام به دوش است بیدل چه عجب گر ز هنر در قفس افتم بیدل دهلوی