بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۵۲: نشکسته ساغر عاریت ز حصول آب بقا چه حظ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشکسته ساغر عاریت ز حصول آب بقا چه حظ بجز اینکه ننگ نفس کشی چو خضر ز عمر رسا چه حظ طربی که زخم دل آورد سزد آنکه نامده بگذرد گل اگر زفرصت رنگ و بو کند آرزوی وفا چه حظ به خیال تا به کجا پرد هوس مقیّد ما و من بپری که آرزویت کشد ز قفس نگشته رها چه حظ سحر و نفس گل پر گشا تو به غنچگی قفس آشنا به بهار عشرت این هوا نگشوده بند قبا چه حظ فلکت به چنبر پوست کش چه ترانه ها که نمی زند زتپانچه ای که خورد رخت نرسی به رمز صدا چه حظ دم استطاعت مال و زر بشناس موقع مصرفش به فقیر اگر نکنی نظر ز گشود چشم غنا چه حظ سپری اگر ره عافیت ز تلاش کام هوس برآ قدمی وگوشهٔ دامنی ز خرام آبله را چه حظ به حضور منزل اگر رسد کسی از چه زحمت ره برد در و دشت پی سپر تو گشت و عیان نشد ته پا چه حظ ز فرشته تا ملخ و مگس همه جبری قدرند و بس بر محرمان قبول و رد زبرو چه غم ، ز بیا چه حظ به درآ زکلفت کروفر ز دماغ پیری و خشک تر چو ز مغز شد تهی استخوان دگرت ز بال هما چه حظ ز عروج نشئهٔ بیدلی قدحی اگر به کف آیدت ره ناله گیر و ز خود برآ سربام و کسب هوا چه حظ بیدل دهلوی