بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۴۷: خلقی است شمعوار در این قحط جای فیض
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خلقی است شمع وار در این قحط جای فیض قانع به اشک و آه ز آب و هوای فیض بیهوده بر ترانهٔ وهم و گمان مپیچ قانون این بساط ندارد نوای فیض از صبح این چمن نکشی ساغر فریب خمیازه موج می زند از خنده های فیض نام کرم اگر شنوی در جهان بس است اینجا گذشته است ز عنقا همای فیض حشر هوس ز شور کرم گرد می کند امن است هرکجا به میان نیست پای فیض اقبال ظلم پایه به اوجی رسانده است کانجا نمی رسد ز ضعیفی دعای فیض چشمت ز خواب باز نگردیده صبح رفت ترسم زگریه وانکشی خونبهای فیض گرد حقیقتی به نظر عرضه می دهند تا چشم کیست قابل این توتیای فیض از دود آه منصب داغ جنون بلند گلزار غیر ابر ندارد لوای فیض عمری ست درکمینگه ساز خموشی ام چین کرده است ناله کمند رسای فیض آخر به خواب مرگ کشد صبح پیریت افسون لغزش مژه دارد صفای فیض آغوش صبح می کند اینجا وداع شب بیدل بقدر نفی تو خالیست جای فیض بیدل دهلوی