بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۲۶: رنگ گل تعبیر دمید از کف پایش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رنگ گل تعبیر دمید از کف پایش تا چشم به خون که سیه کرده حنایش عمریست که عشاق به آنسوی قیامت رفتند به برگشتن مژگان رسایش چون صبح به سیر چمن دهر ندیدیم جز در نفس سوخته تغییر هوایش سامان تماشاکدهٔ عبرت امکان سازیست که در سودن دست است صدایش از ما و من آوارهٔ صد دشت خیالیم این قافله را برد ز ره بانگ درایش خالی نشد این انجمن ازکلفت احباب هرکس زمیان رفت غمی ماند به جایش از پردهٔ این خاک همین نوحه بلند است کای وای فسردیم و نگشتیم فدایش ما را چه خیال است بر این مائده سیری چشمی نگشودیم به کشکول گدایش تا حشر چو افلاک محالست برآییم با قد خم از معذرت زلف دوتایش با هیچکسان قاصد پیغام چه حرفست از ما به سوی او برسانید دعایش جز سجده ندیدیم سرو برگ تماشا چشمی که گشودیم جبین شد ز حیایش هیهات که در انجمن عبرت تحقیق بر روی کسی باز نشد بند قبایش راهی اگر از چاک گریبان بگشایید با دل خبری هست بپرسید سرایش یک لحظه حباب آیینهٔ ناز محیط است بر بیدل ما رحم نمایید برایش بیدل دهلوی