بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹۷: کشت عاشق که دهد داد گیاه خشکش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کشت عاشق که دهد داد گیاه خشکش موی چینی ست رگ ابر سیاه خشکش بی سخا گردن منعم چه کمال افرازد سر خشکی ست که آتش به کلاه خشکش سر به غفلت مفرازید ز آه مظلوم برق خفته ست به فوارهٔ آه خشکش شاه اگر دامن انعام به خسّت چیند نیست جز مهرهٔ شطرنج سپاه خشکش غفلت بیدل ما تا به کجا گرد کند ابر رحمت نشود تر به گناه خشکش بیدل دهلوی