بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹۴: به رنگیکجکلاه افتاده خم در پیکر تیغش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به رنگی کج کلاه افتاده خم در پیکر تیغش که از حیرت محرف می خورد صورتگر تیغش به جوی برگ گل آب از روانی دست می شوید به سعی خون ما نتوان گذشت از معبر تیغش در این محفل بساط راحتی دیگر نمی باشد مگر در رنگ خون غلتم دمی بر بستر تیغش چو موج از عجزگردن می کشد کر و فر امکان نمایان است توفان شکست از لشکر تیغش کدورت بر نیارد طینت خورشید سیمایان بیاض صبح دارد آینه روشنگر تیغش گرانجانی ست زبر سایهٔ برق بلا بودن ز فرق کوه دشوارست خیزد لنگر تیغش چوگل در پیکر افسرده ام خونی نمی باشد به پرواز آیدم رنگی مگر از شهپر تیغش کند گرد از کدامین کوچه خون بسملم یارب سراغ نقش پایی برده ام تا جوهر تیغش بهار فیض دررنگ شهادت خفته است اینجا تبسم بر سحر دارد جراحت پرور تیغش خط تسلیم سرمشق کمال دیگر است اینجا به جوهر ناز دارد گردن فرمانبر تیغش به خون بیدلان گویند ابرویش سری دارد سر سودایی من هم به قربان سرتیغش بیدل دهلوی