بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴۶: غفلت آهنگم ز ساز حیرت ایجادم مپرس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غفلت آهنگم ز ساز حیرت ایجادم مپرس پنبه تا گوشت نیفشارد ز فریادم مپرس مدعای عجزم از وضع خموشی روشن است لب گشودن می دهد چون ناله بر بادم مپرس جوهر تعمیر پروازست سر تا پای شمع رنگ بر هم چیده ام از خشت بنیادم مپرس حسن پنهان نیست اما عشق راحت دشمن است خانهٔ شیرین کجا باشد ز فرهادم مپرس الفت آیینهٔ دل نیز تسخیرم نکرد چون نفس پر وحشی ام از طبع آزادم مپرس کرده ام یک عمر سیر گلشن آباد جنون ناله می دانم دگر از سرو و شمشادم مپرس هیچ فردوسی به رنگ آمیزی امید نیست سر به پایی می کشم از کلک بهزادم مپرس معنی گل کردن موج از تظلم بسته اند زندگی افسانه ها دارد ز بیدادم مپرس مشت خاکم ، عشق ، نادانسته صیدم کرده است ای حیا آبم مکن از ننگ صیادم مپرس هرکجا لفظی ست بیدل معنیی گل کرده است دیگر از کیفیت ارواح و اجسادم مپرس بیدل دهلوی