بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴۷: یاران در این بیابان از ما اثر مجویید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یاران در این بیابان از ما اثر مجویید گمگشتگی سراغیم ما را دگر مجویید رنگی کزین چمن جست ، با هیچکس نپیوست گرد خرام فرصت از هر گذر مجویید خفّت زکفهٔ ما معراج بی وقاری ست خود سنج انفعالیم سنگ از شرر مجویید در پیری از سر حرص مشکل بود گذشتن زین تیغ زنگ فرسود آب اینقدر مجویید پا را جدا ز دامن تمکین چه احتمال است در خانه آنچه گم شد بیرون در مجویید رنگ پریده ای هست فرصت کمین وحشت پرواز مقصد ما زین بال و پر مجویید بی دستگاه تحقیق پوچ است ناز فطرت گر مغز معنیی نیست جز مو به سر مجویید عقل و دلایل علم پامال برق عشقند شب را به شمع و مشعل پیش سحر مجویید چون شمع ، شرم مقصد بر خاک دوخت مژگان سر رفته رفته باشد زین بیشتر مجویید هرجا نفس فروماند بر دل فتاد بارش گم گشتن پی موج جز در گهر مجویید جایی که یأس بیدل نالد ز بینوایی نم از مژه مخواهید آه از جگر مجویید بیدل دهلوی