بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۹: شب که در بزم ادب قانون حیرتساز بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شب که در بزم ادب قانون حیرت ساز بود اضطراب رنگ برهم خوردن آواز بود در شکنج عزلت آخرتوتیا شد پیکرم بال وپر بر هم نهادن چنگل شهباز بود صافی دل کرد لوح مشق صد اندیشه ام یاد ایامی که این آیینه بی پرداز بود کاستم چندانکه بستم نقش آن موی میان ناتوانیهای من کلک خط اعجاز بود حسرت وصل تو گل کرد از ندامتهای من دست برهم سوده تحریک لب غمازبود نو نیاز الفت داغ محبت نیستم طفل اشکم چون شرر در سنگ آتشباز بود عشق بی پروا دماغ امتحان ما نداشت ورنه مشت خاک ما هم قابل پرواز بود دست ما و دامن حیرت که در بزم وصال عمر بگذشت و همان چشم ندیدن باز بود کاش ما هم یک دو دم با سوختن می ساختیم شمع در انجام داغ حسرت آغاز بود دوری وصلش طلسم اعتبار ما شکست ورنه این عجزی که می بینی غرور ناز بود آنچه در صحرای کثرت صورت واماندگیست در تماشاگاه وحدت شوخی انداز بود درخورکسوت کنون خجلتکش رسوایی ام عمرها عریانی من پرده دار راز بود یک گهر بی ضبط موج از بحر امکان گل نکرد هر سری کاندوخت جمعیت گریبان ساز بود هستی ما نیست بیدل غیر اظهار عدم تا خموشی پرده از رخ برفکند آواز بود بیدل دهلوی