بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۷۷: ذره تا مسهر هزار آینه عریان کردند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ذره تا مسهر هزار آینه عریان کردند ما نگشتیم عیان هر چه نمایان کردند بیخودی حیرت حسن عرق آلود که داشت که دل و دیده یک آیینه چراغان کردند حسن بیرنگی او را ز که یابیم سراغ بوی گل آینه ای بود که پنهان کردند دل هر ذره چمنزار پر طاووس است گر د ما را به هوای که پریشان کردند سرو برگ طلبی کو که نفس ِ سوختگان نیم لغزش به هزار آبله سامان کردند سعی جوهر همه صرف عرض آرایی هاست سوخت نظاره به این رنگ که مژگان کردند وضع تسلیم جنون عافیت آباد دل است این گهر را صدف از چاک گریبان کردند عشق از خجلت تغییر وفا غافل نیست آب شد آتش گبری که مسلمان کردند بیدماغی چه گریبان که نداده ست به چاک تنگ شد گوشهٔ دل عرصهٔ امکان کردند بیدل ازکلفت افسرده دلیها چو سپند مشکلی داشتم از سوختن آسان کردند بیدل دهلوی