بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۷۳: یاران مزهٔ عبرت از این مائده بردند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یاران مزهٔ عبرت از این مائده بردند در نان و نمک ها قسمی بود که خوردند در چشمهٔ شرم آب نماند از دل بیدرد کردند جبین بی نم و چشمی نفشردند آه از شرری چند کز افسون تعلق دندان به دل سنگ فشردند و نمردند امواج به صد تک زدن حسرت گوهر آخر کف پا آبله کردند و فسردند هر چینی از این بزم شکست دگر آورد موی سر فغفور چه مقدار ستردند چون شمع در این صومعه از شرم فضولی تسلیم سرشتان به عرق سبحه شمردند در خاک طلب بیدل اثرهای ضعیفان لغزش قدمی بود که چون اشک سپردند بیدل دهلوی