بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۹۹: رشته بگسیخت نفس زیر و بم ساز نماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رشته بگسیخت نفس زیر و بم ساز نماند گوش ما باز شد امروز که آواز نماند واپسی بین که به صد کوشش ازین قافله ها بازماندن دو قدم نیز ز ما باز نماند ترک جرأت کن اگر عافیتت می باید آشیان در ته بال است چو پرواز نماند ساز اظهار جز انجام نفس هیچ نبود خواستم درد دلی سرکنم آغاز نماند شرم مخموری ام از جبههٔ مینای غرور عرقی ریخت که می در قدح راز نماند با همه نفی سخن شوخی معنی باقیست بال و پر ریخت گل و رنگ ز پرواز نماند غنچهٔ راز ازل نیم تبسم پرداخت پردهٔ غیر هجوم لب غماز نماند سایه از رنگ مگر صرفهٔ تحقیق برد هرچه ما آینه کردیم به پرداز نماند موج ما را زگهر پای هوس خورد به سنگ سعی لغزید به دل گرد تک وتاز نماند بیدل این باغ همان جلوه بهار است اما شوق ما زنگ زد آیینهٔ گداز نماند بیدل دهلوی