بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۴: به یاد آستانت هرکه سر بر خاک میمالد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به یاد آستانت هرکه سر بر خاک می مالد غبارش چون سحر پیشانی افلاک می مالد گهر حل می کند یا شبنمی در پرده می بیزد حیا چیزی بر آن رخسار آتشناک می مالد امل افسون بیباکی ست در عبرتگه امکان بقدر ریشه مستی آستین تاک می مالد سخن بی پرده کم گوییدکاین افسانهٔ عبرت به گوشی تا خورد اول لب بیباک می مالد به ذوق سدره و طوبی تو هم دندان به سوهان زن امل کام جهانی را به این مسواک می مالد صفای دامن صبح و نم شبنم چه ننگ است این فلک صابون همین بر خامه های پاک می مالد در بن گلشن ز وضع لاله وگل سیر عبرت کن که یک مژگان گشودن سینه بر ضد چاک می مالد سیه چشمی ست امشب ساقی مستان که نیرنگش به جام هرکه اندازد نظر تم - یاک می مالد به چندین زنگ ازآن نقش قدم گل می توان چیدن به رفتارت پر طاووس رو بر خاک می مالد مشو از امتیاز خیر و شر طنبور این محفل که عبرت گوش هر کس درخور ادراک می مالد مگر سعی ندامت هم دلی انشاکند بیدل نفس دستی به صد امید برگ تاک می مالد بیدل دهلوی