بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۶۶: کسی که نیک و بد هوشیار و مست بپوشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کسی که نیک و بد هوشیار و مست بپوشد خدا عیوب وی از چشم هر که هست بپوشد به دستگاه نشاید وبال بخل کشیدن حذر کنید از آن آستین که دست بپوشد بهار رنگ تماشاست الوداع تعلّق غبار نیست که چشمت دمی که جست بپوشد تلاش موج جنون است نارسیده به گوهر عیوب آبله پایان همین نشست بپوشد کمال پر نگشاید به کارگاه دنائت هوا بلندی خود در زمین پست بپوشد ترحمی است به نخجیر اگر کمان کش ما را سزد که چشم به وقت گشاد شست بپوشد حیا به ضبط نگه مانع خیال نگردد گمان مبر ره شوق آنکه چشم بست بپوشد ز وهم جاه چه موهاست در دماغ تعیّن غرور چینی این انجمن شکست بپوشد گل بهشت شود غنچه بهر بوس دهانت لب تو زاهد اگر عیب می پرست بپوشد به طعن بیدل دیوانه سربرهنه نیایی مباد کفش ز پا برکند به دست بپوشد بیدل دهلوی