غزل شمارهٔ ۱۱۸۴: تا مشرب محبت ننگ وفا نباشد

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

تا مشرب محبت ننگ وفا نباشد
باید میان یاران ما و شما نباشد

بر ما خطا گرفتن از کیش شرم دور است
کس عبب کس نبیند تا بی حیا نباشد

با هرکه هرچه گوبی سنجیده بایدت گفت
تا کفهٔ وقارت پا در هوا نباشد

ابرام بی نیازان ذلت کش غرض نیست
گر در طلب بمیرد همت گدا نباشد

از سفله آنچه زاید تعظیم را نشاید
نقشی که جوشد ازپا جز زیر پا نباشد

در پایت آنچه ریزد تا حشر برنخیزد
خون وفاسرشتان رنگ حنا نباشد

شمع بساط ما را مفت نفس شماری  ست
این یک دو دم تعلق آتش چرا نباشد

حرف زبان تحقیق بی نشئهٔ اثر نیست
درکیش  راستی ها تیر خطا نباشد

چون موی چینی اینجا اظهار سرمه رنگ ست
انگشت زینهاریم ما را صدا نباشد

خو دارد آن ستمگر با شیوهٔ تغافل
بیگانه اش مفهمیدگو آشنا نباشد

بیرون این بیابان پر می زند غباری
ای محرمان ببینید امید ما نباشد

شیرینی آنقدر نیست در خواب مخمل ناز
مژگان بهم نچسبد تا بوریا نباشد

فطرت نمی پسندد منظور جاه بودن
تا استخوان به مغز است باب هما نباشد

در مجلسی  که  عزت موقوف  خودفروشی ست
دیگرکسی چه باشدگر میرزا نباشد

در صحبتی  که پیران باشند بی تکلف
هرچند خنده باشد دندان نما نباشد

جز عجز راست ناید از عاریت سرشتان
دوشی  که زیر بار است خم تا کجا نباشد

گرد دماغ همت سرکوب هر بنایی ست
قصر فلک بلند است گر پشت پا نباشد

در محفلی که احباب چون و چرا فروشند
مگشا زبان  که شاید آنجا حیا نباشد

بیدل همان نفس وارما را به حکم تسلیم
باید زدن در دل هر چند جا نباشد

بیدل دهلوی