بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳۹: دل اگر محو مدعا گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل اگر محو مدعا گردد درد در کام ما دوا گردد طعمهٔ درد اگر رسد دریا هرمگس همسر هما گردد محو اسرار طرهٔ او رگ گل دام مدعا گردد گرسگالد وداع سلک هوس گره دل گهر اداگردد گسلد گر هوس سلاسل وهم کوه و صحرا همه هوا گردد محوگردد سواد مصرع سرو مدّ آهم اگر رسا گردد ما و احرام آه دردآلود هم هواگرد را عصاگردد دل آسوده کو؟ مگر وسواس گره آرد که دام ما گردد در طلوع کمال بیدل ما ماه در هالهٔ سها گردد بیدل دهلوی