بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۱۹: شوق تو به مشت پرم آتش زد و سر داد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شوق تو به مشت پرم آتش زد و سر داد پرواز من آیینهٔ امکان به شرر داد از یک مژه شوقی که به آن جلوه گشودم بر هر بن مو حیرتم آغوش دگر داد صد چاک زد آیینه ز جوهر به گرببان اظهارکمال اینقدرم داد هنر داد ما بیخبران رنگ اثر باخته بودیم از رفتن دل گرد خرام که خبر داد شب مصرعی از خاطر من گشت فراموش حسرت چقدر یادم از آن موی کمر داد ضبط نفسم قابل دیدار برآورد آن ریشه که دل کاشته بود آینه برداد زان صبح بناگوش جنون کرد نسیمی هر موج ازبن بحر گریبان به گهر داد یک ذره ندیدم که به طاووس نماند نیرنگ خیالت به هزار آینه پر داد از بس عرق آلود تمنای تو مردم چون ابر غبارم به هوا جبههٔ تر داد عمری زتحیر زدم آیینه به صیقل تا دقت فکرم مژه خواباند و نظر داد بیدل چمنستان وفا داغ طرب بود رنگم به شکستی زد و پرواز سحر داد بیدل دهلوی