غزل شمارهٔ ۸۴۰: فرصت نظاره تا مژگان گشودن درگذشت

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

فرصت نظاره تا مژگان گشودن درگذشت
تیغ برقی بود هستی آمد و از سر گذشت

وحشتی زین بزم چون شمعم به خاطر درگذشت
چین دامن آنقدرها موج زد کز سرگذشت

بربنای ما فضولی خشت تمکینی نچید
آرزو چون فربهی زین پهلوی لاغرگذشت

امتحان هرجا عیار قدر رعنایی گرفت
سرنگونی صد سر و گردن ز ما برتر گذشت

آب آب  گوهر، آتش آتش یاقوت شد
هرچه آمد بر سر ما از گذشتن  درگذشت

یافتم آخر ز مقصدکوشی توفیق عجز
لغزش پایی که پروازش به ز یر پرگذشت

قدر بحر رحمت از کم همتی نشناختیم
از غرور خشکی دامن جبینها ترگذشت

عبرتی می خواست مخمور زلال زندگی
آب شد آیینه و از چشم اسکندرگذشت

مشق اسرار دبستان ادب پر نازک ست
نام لغزش تا نوشتی خامه از مسطر گذشت

می چکد خون دو عالم از نگاه واپسین
بیخبر از خود مگو می باید از دلبر گذشت

سخت بیرن است شوق از ساز وحشتها مپرن
عمر پروازم به جست و جوی بال و پر گذشت

می روم  بی  دست و پا چون  شمع و از هر عضو من
آبله  گل می کند، تا عرضه دارد سرگذشت

با دل جمعم کنون مأیوس باید زبستن
سیر دریا دور موجی داشت از گوهر گذشت

ضعف بیمار محبت تا کجا دارد اثر
ناله هم امشب به پهلوی من از بستر گذشت

بیدل از جمعیت دل بی نیاز عالمم
گوهر از یک قطره پل بستن ز دریا در گذشت

بیدل دهلوی