بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۵: شبکه طاووس مرا شوق تو بالافشان داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شب که طاووس مرا شوق تو بال افشان داشت یک جهان چشم به هم برزدن مژگان داشت هرچه جوشید ز موج و کف این قلزم وهم نفسی بود که در پرده دل توفان داشت رمز بی رنگی ما فاش شد از شوخی رنگ شیشه آورد برون آنچه پری پنهان داشت تا ز هستی اثری هست محبت رسواست حرمت ناله به زنجیر نفس نتوان داشت حیرت از شش جهتم در دل آیینه گرفت ورنه هر مو به تنم صد مژه بال افشان داشت آخر از عجز طلب اشک دواندیم به چشم پای خوابیده ما آبله در مژگان داشت همه جا دیده یعقوب غبارانگیز است یا رب اقلیم محبت چقدر کنعان داشت هیچ روشن نشد ازهستی ما غیرحجاب شخص تصویر همین پیرهن عریان داشت عاقبت کسوت مجنون به عرق گشت بدل فصل تأثیر جنون این همه تابستان داشت تنگی حوصله دار ترک علایق بیدل یادگردی که به هم چیدن او دامان داشت بیدل دهلوی