بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۸: سرو چمن دل الف شعلهٔ آهیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرو چمن دل الف شعلهٔ آهیست سرسبزی این مزرعه را برق گیاهیست بی جرأت بینش نتوان محو تو گشتن سررشتهٔ حیرانی ما، مدّ نگاهیست کی سد ره اشک شود، دامن رنگم گر کوه بود در دم سیلش پر کاهیست جز صیقلی آیینهٔ آب ندارد هرچندکه سرو لب جو، مصرع آهیست عزت طلبی ، جوهر تسلیم به دست آر اینجا خم طاعت ، شکن طرف کلاهیست تا چند زند لاف بلندی ، سرگردون این بیضه به زبر پر پرواز نگاهیست بر حاصا دنیا چفدر ناز توان کرد سرتاسر این مزرعه یک مشت گیاهیست فرش در دل شو، که درین عرصه نفس را از هرزه دوی خانهٔ آیینه پناهیست زین هستی بیهوده صوابی که تو داری گر جرم تصور نکنی سخت گناهیست فال سر تسلیم زن و ساز قدم کن تا منزل رحت زگریان نو رآهیست بیدل پی آن جلو ه که من رفته ام ازخویش هر نفش قدم، صورت خمیازه آهیست بیدل دهلوی