بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۷: جای آرام به وحشتکدهٔ عالم نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جای آرام به وحشتکدهٔ عالم نیست ذره ای نیست که سرگرم هوای رم نیست گره باد بود دولت هستی چو حباب تا سلیمان نفسی عرصه دهد خاتم نیست چمن ازغنچه به هر شاخ سرشکش گره است مژهٔ اهل طرب هم به جهان بی نم نیست هیچ دانا نزند تیشه به پای آرم از بهشت آنکه برون آمده است آدم نیست گو بیا برق فرو ریز به کشت دو جهان عکس اگر محوشد آیینهٔ ما را غم نیست رشته واری نفس سوخته افروخته ایم شمع در خلوت بیداری دل محرم نیست گر جهان ناز بر اسباب فزونی دارد بهر سامان کمی ذرهٔ ما هم کم نیست اینقدر وهم ز آغوش نگه می بالد دیده هرگه مژه آورد به هم عالم نیست چشم بر موج خطت دوختن از ساده دلی ست رشته های رگ گل راگره شبنم نیست عدم سایه ز خورشید معین گردید گرتوشوخی نکنی هستی ما مبهم نیست بیدل از بس به گرفتاری دل خوکردیم بی غم دام و قفس خاطرما خرم نیست بیدل دهلوی