بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵۰: بیادب بنیاد هستی عافیت دربار نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی ادب بنیاد هستی عافیت دربار نیست غیرضبط خود شکست موج را معمارنیست هرکس اینجاسودخوددر چشم پوشی دیده است خودفروشان ، عبرتی ، آیینه در بازار نیست حرص خلقی رادرین محفل به مخموری گداخت غیر چشم سیر، جام هیچکس سرشار نیست حسن و عشق آیینهٔ شهرت گرفت از اتفاق تا نباشد از دو سر محکم صدا در تار نیست سختی دل ناله را سنگ ره آزادگی ست رشته تا صاحب گره باشد رهش هموار نیست تا فنا ما را همین تار نفس بایدگسیخت شمع یک دم فارغ از واکردن زنار نیست غفلت عالم فزود از سرگذشت رفتگان هرکجا افسانه باشد هیچ کس بیدار نیست تا توان از صورت انجام خود واقف شدن باوجود نقش پا آیینه ای درکار نیست مفت چشم ماست سیراین چمن اما چه سود اینقدر رنگی که می بالدکم از دیوار نیست اشک ما را پاس ناموس ضعیفی داغ کرد ورنه مژگان تا به جیب و داهن ال مقدار نیست چون نفس یکسر وطن آوارهٔ نومیدیم گرهمه دل جای ما باشدکه ما را بار نیست کی توان بیدل حریف چاک رسوایی شدن چون سحر پیراهن ما یک گریبان وار نیست بیدل دهلوی