بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۴: عجز ما چندین غبار از هرکمین برداشتهست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عجز ما چندین غبار از هرکمین برداشته ست آ سمان را هم که می بینی زمین برداشته ست حق سعی ریشه بسیار است بر نخل بلند پای درگل رفته ما را اینچنین برداشته ست کوشش بیهوده خلقی را به کلفت غوطه داد موج در خورد تلاش ، از بحر، چین برداشته ست تا نفس زد تخم خواب ریشه ها گردید تلخ دل جهانی را به فریاد حزین برداشته ست برحلاوت دوستان یک چشم عبرت وا نکرد این همه زخمی که موم از انگبین برداشته ست بیش ازین تاب گرانیهای دل مقدور نیست ناله دارد کوه تا نامم نگین برداشته ست بی گرانی نیست تکلیفی که دارد سرنوشت پشت ابرو هم خم از بار جبین برداشته ست سعی ما چون شمع رفت آخر به تاراج عرق نخل باغ ناتوانیها همین برداشته ست سایه بودیم این زمان خورشید گردونیم و بس نیستی ما را چه مقدار از زمین برداشته ست بیدل از افلاس ما رز جنون پوشیده نیست دست کوته تا گریبان آستین برداشته ست بیدل دهلوی