غزل شمارهٔ ۶۸۵: بسکه رازعجز ما بالید پنهان زیرپوست

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

بسکه رازعجز ما بالید پنهان زیرپوست
یک قلم چون آبله گشتیم عریان زیرپوست

گرشکست رنگ ما دیدی ز حال مپرس
نامهٔ مجنون ندارد غیر عنوان زیر پوست

نیست ممکن از لباس وهم بیرون آمدن
زندگانی عالمی راکرد زندان زیر پوست

تا نگردد قاتل ما جز به گلچینی سمر
همچوگل خون بحل گردیم سامانزیر پوست

ناله ها در پردهٔ ساز جنون دزدیده ایم
خفته شیر بیشهٔ ما را نیستان زیرپوست

جیب ما چون غنچه آخربال صحرا می کشد
بر سر ما سایه افکنده است دامان زیرپوست

خلوت راز است چشمی کز تماشا دوختیم
عین یوسف شد نگاه پیرکنعان زیرپوست

از نقاب غنچه رنگ شور بلبل می چکد
شیشه دارد خون عیش می پرستان زیرپوست

ساز هستی پرده دارد شوخیی در دست و بس
هرکه بینی ناله ای کرده ست پنهان زیر پوست

همچو نارم عقده ای ازکار دل تا واشود
سرخ کردم هم به خو سعی دندان زیر پوست

گفتم آفتهای امکان زیرگردون است و بس
زندگی نالید وگفت این جمله توفان زیر پوست

بسکه مردم جنس ایثار از نظر پوشیده اند
درهم ماهی ست ایتجا همچو همیان زیر پوست

عضو عضوم حسرت دیدار می آرد به بار
نخل بادمم سراپا چشم حیران زیر پوست

هیچ کس آتش نزد بر صفحهٔ بیحاصلم
ورنه من هم داشتم بیدل چراغان زیر پوست

بیدل دهلوی