بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۳: از میانش مو به موی ناتوانان جستجوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از میانش مو به موی ناتوانان جستجوست از دهانش تا دهان ذره محوگفتگوست در دلش میل جفا نقش است بر لوح نگین درلبش حرف وفا بیرون طبع غنچه بوست خلق گردان یک سرتسلیم ، کو فقر و چه جاه موچوبالد پشم باشد پشم چون بالید موست خواه دا غ حیرت خود، خواه محو رنگ غیر دیدهٔ ما هرچه هست آیینهٔ دیدار اوست در خرابات حقیقت هیچ کار افتاده ایم پای ما پای خم است و دست ما دست سبوست بسکه نقش امتیاز از صفحهٔ ما شسته اند ساده چون زانوست گرآیینه با ما روبروست ذکر تیغت در میان آمد دل ما داغ شد تشنگان را یاد آب آتش فروز آرزوست شوخی جوهرگریبان می درد آیینه را خار در پیراهن هرگل که بینی بوی اوست با قناعت ساز اگر حسرت پرست راحتی بالش آرام گوهر قطره واری آبروست اشک اگر افسرد رنگ نالهٔ ما نشکند سروگلزار خیالت بی نیاز آب جوست شعلهٔ داغی به کام دل دمی روشن نشد لالهٔ باغ جنون ما چراغ چارسوست عمرها در یاد آن گیسو به خود پیچیده ایم گر همه ازپیکرما سایه بالد مشکبوست شکوهٔ خوبان مکن بیدل که در اقلیم حسن رسم وآیین جفا خاصیت روی نکوست بیدل دهلوی