بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۰: جنس موهومم دکان آبرویی چیده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جنس موهومم دکان آبرویی چیده است هیچ هم در عالم امید می ارزیده است در جناب حضرت شاه سلیمان بارگاه ناتوان موری خیال عرضی اندیشیده است زین سطوری چندکزتسلیم دارد افتخار معنی رازم جبینها بر زمین مالیده است تا به رنگش وارسی ازنقش ما غافل مباش بحر در جیب حباب اینجا نفس دزدیده است همچو شبنم در تمنای نثار نوگلی داشتم اشکی نمی دانم کجا غلتیده است طبع آزاد از خروش جسم دارد انبساط زخمه تا بر تار می آید صدابالیده است نقد انفاسم نه تنها صرف آهنگ دعاست گر همه رنگ است با من گرد اوگردیده است در غبار خط نفس دزدیده آهی می کشم سرمه گردیده ست دل تا این صدا پالیده است دستگاه لفظ کزپیشانی ام بسته ست نقش خط چه معنی دارد ابنجاسجده هم لغزیده است خامشی از بس که نازک می سراید درد دل جز خیال شاه فریادم کسی نشنیده است گشته ام پیر و ز حق نعمت دیرینه اش همچنان در هر بن مویم نمک خوابیده است غیر وحشت باغ امکان را نمی باشدگلی چرخ هم اینجا ز جیب صبح دامن چیده است هرکجا سرکرده ام بیدل دعای دولتش جوش آمین از زمین تا آسمان پیچیده است بیدل دهلوی