بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۴: بیاکه آتشکیفیت هوا تیز است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیاکه آتش کیفیت هوا تیز است چمن ز رنگ گل و لاله مستی انگیز است به گلشنی که نگاهت فشاند دامن ناز چو لاله دیدهٔ نرگس ز سرمه لبریز است غبار هستی من عمرهاست رفته به باد هنوز توسن ناز توگرم مهمیز است نسیم زلف تو صبحی گذشت ازین گلشن هنوز سلسلهٔ موج گل جنون خیز است گداختیم نفسها به جستجوی مراد هوای وادی امید آتش آمیز است چوزاهد آن همه نتوان به درد تقوا مرد اگرنه طبع سقیمی چه جای پرهیزاست ز فیض چاک دل انداز ناله ای داریم چوغنچه تنگ مشومرغ ما سحرخیزاست کدام شعله براین صفحه دامن افشان رفت که سینه نسخهٔ پرویزن شرربیز است چگونه تلخ نگردد به کوهکن می عیش که شربت لب شیرین به کام پرویزاست سرم غبار هواس سم سمندکسی است که یاد حلقهٔ فتراک او دلویز است دو اسبه می برد از عرصه گاه امیدم اگر غلط نکنم بخت تیره شبدیز است خمار چشم که گرم عتاب شد بیدل که تیغ شعلهٔ ازخویش رفتنم تیزاست بیدل دهلوی