غزل شمارهٔ ۳۵۲: تا زند فال‌گهر بیتابی آهنگ است آب

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

تا زند فال گهر بیتابی آهنگ است آب
نعل درآتش به جست وجوی این رنگ است آب

گرچه با هررنگ از صافی یک آهنگ است آب
در دم تیغت زخون خلق بیرنگ است آب

حرف ارباب نصیحت بر دل گرم آفت است
شیشه چون درآتش افتد بر سرش سنگ است آب

قامت خم گشته چون موج از خروش دل گداخت
از صدای دلخراش ساز ما چنگ است آب

می کند در خود تماشای بهارستان رنگ
از برای سرخوشی در طبع گل بنگ است آب

پیکر تسلیم ما چنگ بساط عیش ماست
چون به پستی می شود مایل جوش آهنگ است آب

دام اندوه است ما را هرچه جز آزادگی است
منصب گوهر اگر بخشد دل تنگ است آب

از سراب اعتبار اینجا  دلی خوش می کنم
ورنه از آیینه وگوهر به فرسنگ است آب

عجز پیری جرأتم را در عرق خوابانده است
نغمه از شرم ضعیفیهای این چنگ است آب

کیست ازکیفیت کسب لطافت بگذرد
در مقام شیشه سازیها دل سنگ است آب

زندگی از وهم و وهم از زندگی بالیده است
عالم آب است بنگ و عالم بنگ است آب

زین چمن یک برگ بی بال و پر پرواز نیست
بیخبر شیرازه بند نسخهٔ زنگ است آب

چشمهٔ خضرم به یاد آمد عرق کردم ز شرم
تشنهٔ تیغ فنا را اینقدر ننگ است آب

تا نفس داری به بزم سینه صافان نگذری
ای به جرأت متهم آیینه در چنگ است آب

ازکجا یابدکسی بیدل سراغ خون من
در دلم شمشیر نازش سخت بیرنگ است آب

بیدل دهلوی