بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۰: تا چند به هر عیب و هنر طعنهزنیها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند به هر عیب و هنر طعنه زنیها سلاخ نه ای ، شرمی ازبن پوست کنیها چون سبحه درفن معبدعبرت چه جنون است ذکر حق و برهم زدن و سرشکنیها چندان که دمدنخل ، سرریشه به خاک است ذلت نبرد جاه ز تخمیر دنیها ما را به تماشای جهان دگر افکند پرواز بلندی به قفس پرفکنیها الفت قفس زندگی پا به هواییم باید چو نفس ساخت به غربت وطنیها صیت نگهت یاد خم زلف ند ارد ترکان خطایی چه کم اند از ختنیها جان کند عقیق از هوس لعل تولیکن دور است بدخشان ز تلاش یمنیها بی پردگی جوهر راز است تبسم ای غنچه مدر پیرهن گل بدنیها از شمع مگویید وزپروانه مپرسید داغ است دل از غیرت این سوختنیها جز خرده چه گیرد به لب بستهٔ بیدل نامحرم خاصیت شیرین سخنیها بیدل دهلوی