بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹: بیا خورشید معنی را ببین ازروزن مینا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا خورشید معنی را ببین ازروزن مینا که یاد صبح صادق می دهد خندیدن مینا ز زهد خشک زاهد نیست باکی سیر مستان را که ایمن از خزان باشد بهارگلشن مینا زنام می ، زبانم مست و بیخود در دهان افتد نگاهم رنگ می پیداکند از دیدن مینا مسیح وقت اگرکس باده را خواند عجب نبود که هردم باده جان تازه بخشد در تن مینا سلامت یک قلم در مرکزسنگ ست اگر دانی شکست یأس می پیچد به خود بالیدن مینا وداع معنی ات از لب گشودنهاست ای غافل پری گردد پریشان آخر از خندیدن مینا سرشت ما و میناگویی ازیک خاک شد بیدل که ما را دل به تن می خندد از خندیدن مینا بیدل دهلوی