بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۳: فقر نخواست شکوهٔ مفلسی ازگدای ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فقر نخواست شکوهٔ مفلسی ازگدای ما ناله به خواب ناز رفت در نی بوریای ما شکرقبول عاجزی تا به کجا ادانیم گشت اجابت از ادب درکف ما دعای ما در چه بلافتاده است ، خلق زکف چه داده است هرکه لبی گشاده است آه من است و وای ما جیب ففسن ریبده را بخیهٔ خمی سکجاست تکمهٔ اشک شبنم ست بند سحر قبای ما گرد خیال عاشقان رفت به عالم دگر پا به فلک نمی نهد سر به رهت فدای ما آه که همچوسایه رفت عمر به سودن جبین از سر خاک برنخاست کوشش بی عصای ما شمع دماغ تک زدن داد به باد سوختن برتن ما سری نبود آبله داشت پای ما در نفس حباب چیست تاب محیط دم زدن روبه عرق نهفت ورفت زندگی ازحیای ما در غم جتسجوی رزق سودن دست داشتیم آبلهرینخت دانه ای چند در آسیای ما کاش به نقش پا رسیم تا به گذشته ها رسیم هرقدم آه می کشد آبله در قفای ما دور بهار لاله ایم فرصت عیش ماکم ست داغ شدیم وداغ هم گرم نکرد جای ما در حرمی که آسمان سجده نیارد از ادب از چه متاع دم زند بیدل بینوای ما بیدل دهلوی