بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰: سعی دیر و حرم بهانهٔ ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سعی دیر و حرم بهانهٔ ما برد ما را زآستانهٔ ما بسکه در پردهٔ دل افسردیم تار شد شوخی ترانهٔ ما حرف زلف مسلسلی داریم کیست فهمد زبان شانهٔ ما جلوه کردیم و هیچ ننمودیم نیست آیینه در زمانهٔ ما شعلهٔ رنگ تا دمید نماند بود پرواز ما زبانهٔ ما خجلت اندود مزرع عرقیم آب شد تا دمید دانهٔ ما چون سحرگرمتاز حرمانیم دم سردیست تازیانهٔ ما از مقیمان پردهٔ رنگیم بال و پر دارد آشیانهٔ ما گوشهٔ دل گرفته ایم ز دهر چون کمان درخود ست خانهٔ ما به فنا هم زخویش نتوان رفت در میان غوطه زدکرانهٔ ما نقش پا شو، سراغ ما دریاب هست ازین در رهی به خانهٔ ما بیدل ز خوابهای وهم هپرس ما نداریم جز فسانهٔ ما بیدل دهلوی