بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰: عمریستگردگردش رنگ خودیم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عمری ست گردگردش رنگ خودیم ما چون آسیا فلاخن سنگ خودیم ما دریاد زندگی به عدم ناز کنیم رنگ حنای رفته زچنگ خودیم ما فرصت کجاست تا به تظلم جنون کنیم دنباله ای زگرد ترنگ خودیم ما فکر و وقار و خفت کس در خیال کیست کم نیست گرترازوی سنگ خودیم ما کو دور آسمان وکجا گردش زمان سرگشته های عالم بنگ خودیم ما از هم گذشته است پی کاروان عمر واماندهٔ شتاب و درنگ خودیم ما نخجیرگاه عجز رهایی کمند نیست هم خود ز رنگ جسته پلنگ خودیم ما ای شمع ، عافیتکده ، تسلیم نیستی ست کشتی نشین کام نهنگ خودیم ما رسواییی به فطرت ناقص نمی رسد مجنون قبا ز جامهٔ تنگ خودیم ما از صنعت مصوررنگ حنا مپرس دلدارگل به دست فرنگ خودیم ما کس محرم ادبگه ناموس دل مباد جایی رسیده ایم که ننگ خودیم ما تا زنده ایم تاب وتب از ما نمی رود بیدل به دل خلیده خدنگ خودیم ما بیدل دهلوی