بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹: آنچه نذر درگه آوردیم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچه نذر درگه آوردیم ما تحفه ، شیئالله آوردیم ما جان محزون پیشتاز عجز بود آه بر لب هرگه آوردیم ما خاک پست و دامن گردون بلند عذر دست کوته آوردیم ما آمدیم از عالم یکتا و لیک عالمی را همره آوردیم ما زین خروشی کز نفس انگیختیم بر قیامت قهقه آوردیم ما نفی ما، آیینهٔ اثبات اوست گرکتان گم شد مه آوردیم ما کبریاکم بود درتمهید عجز تاگدا گفتی شه آوردیم ما برگریبان ریختیم از شش جهت زور یوسف بر چه آوردیم ما بی گمان غیر از یکی نتوان شمرد خواه یک خواهی ده آوردیم ما چون نفس نرد خیالات دلیم گاه بردیم وگه آوردیم ما بیدلان یکسر نیاز الفتند گر تو بپذیری ره آوردیم ما بیدل دهلوی