بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۲: آیینهٔ چندین تب وتاب است دل ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آیینهٔ چندین تب وتاب است دل ما چون د اغ جنون شعله نقاب است دل ما عمری ست که چون آینه در بزم خیالت حیرت نگه یک مژه خواب است دل ما ماییم و همین موج فریب نفسی چند سرچشمهٔ مگویید سراب است دل ما پیمانهٔ ما پر شود آندم که ببالیم در بزم تو هم ظرف حباب است دل ما آتش زن ونظارة بیتابی ماکن جزسوختن آخربه چه باب است دل ما لعل تو به حرف آمد و دادیم دل ازدست یعنی به سؤ ال تو جواب است دل ما ما جرعه کش ساغر سرشارگدازیم شبنم صفت از عا لم آب است دل ما تا چیست سرانجام شمار نفس آخر عمریست که درپای حساب است دل ما حسرت ثمرکوشش بی حاصل خویشیم ازبس که نفس سوخت کباب است دل ما دریا به حبابی چقدر جلوه فروشد آیینهٔ وصلیم و حجاب است دل ما صد سنگ شد آیینه وصد قطره گهربست افسوس همان خانه خر اب است دل ما تا جنبش تار نفس افسانه طراز است بیدل به کمند رگ خواب است دل ما بیدل دهلوی