بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۸: نغمه رنگ افتاده نقش بینشان تأثیر ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نغمه رنگ افتاده نقش بی نشان تأثیر ما مطربی کوکز سر ناخن کشد تصویر ما سرمه تفسیر حیا عنوان کتاب عبرتیم تهمت تقریرنتوان بست برتحریر ما قبل و بعد عالم تجدید، تجدید است و بس نیست تقدیمی که بیشی جوید ازتأخیر ما از شرار سنگ نتوان بست نام روشنی رنگ شب درد چراغ خانهٔ دلگیر ما ای فلک بر آه ما چندین میفشان دست رد کزکمانت ناگهان زه بگسلاند تیر ما از خروش آباد توفان جنون جو شیده ایم بی صدا نقاش هم مشکل کشد زنجیر ما شرم هستی عالمی را در عرق خوابانده است یک گره دارد چو شبنم رشتهٔ تسخیر ما از طلسم خاک اگرگردی دمد افشانده گیر کرد پیش از خواب دیدن خواب ما تعبیر ما پای در دامان ناز از خویش می باید رمید سایهٔ مژگان صیادی ست بر نخجیر ما خاک بی آبیم امّا شرم معمار قضا تا نمی در جبهه دارد نیست بی تعمیر ما کشتهٔ خاصیت شمشیر بیداد توایم رنگ تا باقی ست خون می ریزد ازتصویر ما بیدل افلاس آبروی مرد می ریزد به خاک بی نیامی برد آخر جوهر از شمشیر ما بیدل دهلوی