بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶: مآلکار نقصانهاست هر صاحبکمالی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مآل کار نقصانهاست هر صاحب کمالی را اگر ماهت کنند از دست نگذاری هلالی را رمیدنها ز اوضاع جهان طرز دگر دارد به وحشت پیش باید برد ازین صحرا غزالی را به بقش نیک وبد روشندلان رادست رد نبود کف آیینه می چیندگل بی انفعالی را بساط گفتگو طی کن که در انجام کار آخر به حکم خامشی پیچیدن است این فرش قالی را وبال رنج پیری برنتابد صاحب جوهر چنار آتش زند ناچار دلق کهنه سالی را درین وادی که خاک است اعتبار جهل و دانشها غباری بر هوادان قصر فطرتهای عالی را به وحدتخانهٔ دل غیر دل چیزی نمی گنجد براین آیینه جز تهمت مدان نقش مثالی را اگر خرسندی دل آبیار مزرعت باشد چوتخم آبله نشو ونماکن پایمالی را به چنگ اغنیا دامان فقر آسان نمی افتد که چینی خاک گردد تا شود قابل سفالی را چه امکان است بیدل منعم از غفلت برون آید هجوم خواب خرگوش است یکسر شیر قالی را بیدل دهلوی