بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵: عبرتیکوتا لب از هذیان به هم دوزد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عبرتی کوتا لب از هذیان به هم دوزد مرا موج این گوهر نمی دانم چه پهلو زد مرا عمرها شد آتشم افسرده است ما نفس خنده ها بسیارکردیم گریه آموزد مرا زان همه حسرت که حرمان باغبارم برده است می زند دامن نمی دانم کی افروزد مرا محرم آن شعله خویم جانب دیرم مخوان عالمی را جمع سازم هرکه بدوزد مرا حرف لعل اوخموشم کردبیدل عمرهاست گبر دارد رو به محرابی که می سوزد مرا بیدل دهلوی