بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۳: بر طاق نه تبخیر جاه و جلال را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر طاق نه تبخیر جاه و جلال را چینی سلام کرد به یک مو سفال را عالم ز دستگاه بقا طعمهٔ فناست چون شمع ، ریشه می خورد اینجا نهال را پرگشتن و تهی شدن از خوابش عالمی است آیینه کن عروج ونزول هلال را بر شیشه های ساعت اگر وارسیده ای دریاب گرد قافلهٔ ماه و سال را محکوم حرص و پاس مراتب چه ممکن است با شرم کار نیست زبان سؤال را تصویر حسن و قبح جهان تاکشیده اند بر رنگ دیده اند مقدم زگال را یاران درین چمن به تکلف طرب کنید اینجا خضاب هم شب عیدی ست زال را طاووس ما اگر نه پرافشان ناز اوست رنگ پریدة که چمن کرد بال را در درسگاه صنع ز تعطیل ما مپرس با شغل خانه نسبت خشکی ست نال را مه شد هزار بار هلال و هلال بدر دیدیم وضع عالم نقص وکمال را خارا حریف سعی ضعیفان نمی شود صدکوچه است در بن دندان خلال را شاید خطی به نم رسد ازلوح سرنوشت جهدی ست با جبین عرق انفعال را بیدل به سرهه نسبت هرکس درست نیست مژگان شمردن است زبانهای لال را بیدل دهلوی