بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸: موج پوشید روی دریا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
موج پوشید روی دریا را پردهٔ اسم شد مسما را نیست بی بال اسم پروازش کس ندید آشیان عنقا را عصمت حسن یوسفی زد چاک پردهٔ طاقت زلیخا را می کشد پنبه هرسحرخورشید تا دهد جلوه داغ دلها را جاده هرسوگشاده است آغوش که دریده ست جیب صحرا را شعلهٔ دل ز چشم تر ننشست ابر ننشاند جوش دریا را آگهی می زند چوآیینه مُهر بر لب زبان گویا را قفل گنج زر است خاموشی از صدف پرس این معما را بیدل ار واقفی ز سرّ یقین ترک کن قصهٔ من وما را بیدل دهلوی