اوحدی مراغه ای
جام جم
در مذمت بخل و بخیلان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوان اینان که خون دل پالود ندهد لقمه جز که زهر آلود زهر بر روی و زهر در کاسه چون نگیرد خوردنده را تا سه؟ لقمه مستان ز دست لقمه شمار کز چنان لقمه داشت لقمان عار کاسهٔ پر پیاز دوغینه به ز صد منعم دروغینه دستش ار شربت دگر دهدت دوغ او داغ بر جگر نهدت خوردن رزق خویش و منت خلق زهر خور، نان چه مینهی در حلق؟ آنکه بخشد ازین خسیسان دیگ روغنی بر کشیده دان از ریگ تا به باغ تو آفتی نرسد به کسی از تو رافتی نرسد خون نظارگی بپالودی لبش از میوه ای نیالودی با چنین لطف چشم بد ز تو دور که بهشت آرزوت باشد و حور بر درختی بدین برومندی در باغ کرم چه می بندی؟ رو غریبانه سایه ای بر ساز یا بیفشان و حلقها ترساز دو سه سیب ار بما فرو دوسد به از آن کانچنان همی پوسد میوه چون هست، مایه ای برسان هم به همسایه سایه ای برسان عنبت سرخ گشت و عنابی رخ چرا چون بنفشه میتابی؟ خوشه ای چونکه در نکردی باز هم ز بالای در فرو انداز چون مجال کرامتی باشد بستن در غرامتی باشد تا بهارست میوه ای میده هم زکوتی به بیوه ای میده جودکی خواند این صفت را دین؟ بخل را نیز عار باشد ازین اوحدی مراغه ای