اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۸۸۱: ای نافهٔ چینی ز سر زلف تو بویی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نافهٔ چینی ز سر زلف تو بویی ماه از هوست هر سرمه چون سر مویی شوق تو ز بس جامه که بر ما بدرانید نی کهنه رها کرد که پوشیم و نه نویی از بادهٔ وصل تو روا نیست که دارد هر کس قدحی در کف و ما کشتهٔ بویی من شیشهٔ خود بر سر کوی تو شکستم کز سنگ تو بیرون نتوان برد سبویی مجموع تو در خانه و مرد و زن شهری هر یک ز فراق تو پراگنده به سویی یک روز برون آی، که هستند بسی خلق در حسرت دیدار تو بر هر سر کویی چون اوحدی از هر دو جهان روی بتابیم آن روز که روی تو ببینم و چه رویی؟ اوحدی مراغه ای