اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۸۳۵: باز دوشم ز راه مهمانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز دوشم ز راه مهمانی به خرابی کشید و ویرانی داشت در پیش رویم آینه ای تا بدیدم درو به آسانی که جزو نیست هر چه می دانم که ازو خاست هر چه می دانی دو قدم راه بیش ، نیست ولی تو در اول قدم همی مانی هر چه هستیست در تو موجودست خویشتن را مگر نمی دانی؟ ای که روز و شبت همی خوانم گر چه هرگز مرا نمی خوانی زان شراب بقا بده جامی تا تن اوحدی شود فانی اوحدی مراغه ای